زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

تعارض در محیط تشریع





تعارض در محیط تشریع، تنافی میان دو حکم یا قانون در حوزه قانونگذاری را می‌گویند.


۱ - تعریف



تعارض و تنافی میان دو یا چند سخن از یک گوینده، نزد عرف و عقلا به حسب موارد فرق می‌کند؛ گاهی عرف و عقلا دو سخن صادر شده از یک گوینده را در حوزه قانون گذاری و محیط تشریع غیر متعارض می‌بینند، در حالی که اگر همین دو سخن در حوزه تالیف کتاب و یا در سخنرانی و گفت گوهای معمولی از یک شخص صادر شود او را متّهم به تناقض گویی می‌کنند.
این تفاوت، ناشی از آن است که عرف معمول و رایج در محیط تشریع و قانون گذاری با سایر موارد فرق می‌کند؛ در عرف قانون گذاری، این امر رایج است که مثلا قوانین کلّی، عام و مطلق را در یک فصل بیان کنند و در فصول دیگر به بیان حدود و مخصّص‌ها و قیود آن قوانین بپردازند. از این رو، در حوزه قانون گذاری، بین عام و خاص و مطلق و مقیّد، نزد عرف و عقلا تناقض و تعارضی دیده نمی‌شود، چون این امر، شیوه رایجی است، اما همین موارد، در حوزه تالیف و گفت گوهای عادی، تناقض و تعارض شمرده می‌شود.

۲ - پانویس


 
۱. الرسائل، خمینی، روح الله، ج۲، ص۴.    


۳ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۳۲۶، برگرفته از مقاله «تعارض در محیط تشریع».    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.